Regie: Jared Stern, Sam Levine | 106 minuten | animatie, actie | Nederlandse stemmencast: Rico Verhoeven, Défano Holwijn, Georgina Verbaan, Gerard Ekdom | Originele stemmencast:L Dwayne Johnson, Kevin Hart, Kate McKinnon, John Krasinski, Vanessa Bayer, Natasha Lyonne, Diego Luna, Marc Maron, Keanu Reeves, Thomas Middleditch, Ben Schwartz, Olivia Wilde, Maya Erskine, Yvette Nicole Brown, Jameela Jamil, Jemaine Clement, John Early, Dascha Polanco, Daveed Diggs, Alfred Molina, Lena Headey, Keith David, Busy Philipps, Dan Fogler, Winona Bradshaw, David Pressman, Sam Levine, Jared Stern, Michelle Morgan, Amanda Ames, Gavin McCrillis
Het succes van superheldenfilms uit de stallen van DC en Marvel lijkt zijn weerga niet te kennen. De ene na de andere exponent uit het genre zorgt voor volle bioscoopzalen. Geen wonder dat ook de animatiestudio’s een graantje van dat succes proberen mee te pikken. DC doet dat met ‘DC Club van Superpets’ (originele titel ‘DC League of Super-Pets’, 2022), waarin niet Superman, Batman, Wonder Woman en consorten de helden mogen spelen, maar een bont gezelschap pluizige dieren. De film is wel degelijk geïnspireerd op een stripverhaal (‘The Legion of Super-Pets’), en de bekende superhelden geven acte de présence in de vorm van cameo’s, maar ze spelen hier wel de tweede viool ten opzichte van twee honden, een zwijntje, een schildpad en een eekhoorn. Zelfs de schurk presenteert zich in diervorm – al is die niet zo harig als de vijf helden. Deze animatiefilm heeft meer gemeen met de ‘live-action’ superheldenfilms dan je in eerste instantie zou denken, aangezien het visuele spektakel – alle bovennatuurlijke pracht en praal die deze films zo populair maken – vrijwel in zijn geheel gecreëerd zijn aan de hand van CGI. Met de computer dus. In feite zijn films als ‘Wonder Woman’ (2017) of ‘Aquaman’ (2018) net zo zeer animatiefilms als het getekende ‘DC Club van Superpets’.
Als je dat idee in je achterhoofd houdt, zie je dat debuterend regisseur Jared Stern en Sam Levine met hun vrolijke animatiefilm een beetje de draak steken met al die gekkigheid waarmee de gemiddelde superheldenfilm tegenwoordig gepaard gaat. Ook vormt het een luchtige tegenhanger binnen een genre dat zichzelf doorgaans veel te serieus neemt. Als zelfs een stelletje vierpotige outcasts de held kan uithangen en de meest belachelijke trucs kan uithalen…
De film opent met een piepjonge jonge Superman die door zijn vader Jor-El in een ruimtecapsule wordt gezet, zodat hij zijn gedoemde thuisplaneet Krypton kan ontsnappen. Vlak voor de capsule zich sluit, springt zijn beste vriend, puppy Krypto, bij hem. Het tekent direct de onverwoestbare band tussen de twee. Krypto blijkt over dezelfde superkrachten te beschikken als zijn baasje – en probeert net als Superman zijn ware identiteit te verbergen achter een dikke zwarte bril – en na een flashforward in de tijd zien we hoe het tweetal op Aarde tegen onrecht en onrust strijdt. Voor Krypto is er niets anders dan zijn baasje, maar die heeft sinds kort niet meer alleen aandacht voor hem, omdat hij verliefd is op tv-verslaggeefster Lois Lane. Krypto fantaseert erover om Lois te trakteren op een enkeltje naar de maan – of de Stille Zuidzee voor zijn part – maar houdt zich in. Al stemt de veranderde situatie hem wel melancholisch. Superman besluit dat Krypto een vriend nodig heeft en bezoekt het dierenasiel. Daar ontmoet Krypto straathond Ace, varkentje PB, schildpad Merton en eekhoorn Chip, met wie hij later vriendschap zal sluiten. Ook opgesloten in het asiel is Lulu, een cavia die ooit als proefdier werd gebruikt door Supermans aartsvijand Lex Luthor. In die tijd ontwikkelde ze een drang de wereld te willen domineren en daarvoor gebruikt ze oranje Kryptoniet, dat dieren superkrachten geeft. Niet alleen Lulu, maar ook de andere dieren in de opvang ontwikkelen zodoende bijzondere krachten, en die gaan ze hard nodig hebben want Lulu heeft snode plannen en Superman, Krypto en de andere leden van de Justice League zijn doordat ze in aanraking kwamen met groen kryptoniet hun krachten kwijtgeraakt.
Een megalomane kale cavia (plus een kudde soortgenootjes met allerhande superkrachten), een van formaat veranderend varken, een onverwoestbare boxer, een turboschildpad, een eekhoorn die elektriciteit kan beheersen en een destructieve kitten die handgranaten opbraakt… Het is een kleurrijke verzameling dieren waar ‘DC Club van Superpets’ ons op trakteert. Tussen al die explosiviteit door maakt de film volop ruimte voor humor. Enerzijds is er de humor die je kunt verwachten van een animatiefilm die zich hoofdzakelijk op een jeugdige doelgroep richt (uit wc-potten slobberende honden bijvoorbeeld), anderzijds zijn er ook inside jokes en grappen die zich op de meekijkende ouders richten. Batman blijkt in deze film een onuitputtelijke bron van vermaak. De stemmencast is uitstekend, met in de Nederlandse versie onder meer Rico Verhoeven als Krypto, Defano Holwijn als Ace, Georgina Verbaan als Lulu en Gerard Ekdom als Batman. Kijk je de originele versie, dan kun je genieten van de talenten van onder anderen Dwayne Johnson, Kevin Hart, Kate McKinnon, Natasha Lyonne en Keanu Reeves.
Vermakelijk en grappig is ‘DC Club van Superpets’ zeker, voor jong en oud. Maar de film is wel vrij conventioneel en de plot is voor weinig meer bedoeld dan het verhaal voort te stuwen, zodat de volgende spektakelscène gedraaid kan worden. Een paar voorzichtige pogingen om backstory in de film te verweven zijn niet voldoende om de kijker emotioneel bij de personages te betrekken. Maar wie klaar is voor een fikse dosis escapisme kan met ‘DC Club van Superpets’ uitstekend uit de voeten. Wat dat betreft past deze animatiefilm moeiteloos in het rijtje andere DC-producties!
Patricia Smagge
Waardering: 3
Bioscooprelease: 3 augustus 2022
PVOD-release: 19 september 2022
DVD- en blu-ray-release: 30 november 2022
Tags: filmrecensent | Patricia Smagge
